عروجت قلب هستی را لرزاند
بغض بر گلوی شیعیان چنگ می زند و نبض تاریخ به سختی می زند، دشمنان باز از سر بغض با زهرشان قلب معصوم تو را هدف گرفته اند، تا خشم خدا را برانگیزند.
امروز کوچه هاى مدینه با اشک تو را یاد می کنند، انگار در و دیوار بقیع برای خانه و کاشانه سوخته‌ات ناله می‌کند، چه مظلومانه خانه‌ات در میان هجوم شعله های آتش سوخت و روزگار مادر تداعی شد.
امروز که در بقیع بی شمع چراغ آرام میگری، روح بلند و ملکوتی ات از طعنه های حرامیان کوچه و بازار آسوده می شود، امروز دیگر نوای آرامبخش سحری «ان شفاعتنا لا تنال مستخفا بالصلوة» گوش جان را نوازش نمی کند.
از صبح منادى از عرش با غمى به بلنداى آسمان فریاد می‌زند و صدای ناله و افغان ملائک به گوش می‌رسد که با تابوتی از نور برای بردنت به بهشت به زمین هبوط می کنند.
در تقویم این تاریخ پر فراز و نشیب و دردناک آزار دیدن شیعه، تلخ ترین روزها، روز سرخ شهادت و آتش و دود است، آتش و دودی که میراث ماندگار مظلومیت شیعه است، آتشی که کاشانه بانوی نور را درنوردید، آتشی که خیمه های آل الله را در سرخ ترین ظهر تاریخ خاکستر کرد، آتشی که کاشانه صادق آل محمد(ص) را به آسانی سوزاند.
امروز همهمه‌ای عظیم در جهان برپا شده است، صدای ناله و شیون کائنات در عزای میوه دل باقرالعلوم(ع) به گوش می‌رسد و جهان شرمنده تمام صبر و بردباری شماست.
غروب غریبانه ات، آیه‌های زخم و درد را بر بال کبوتران خسته بقیع به پیشگاه آسمانیان عرضه می کند، امروز زمین آبستن تلخ ترین اشک ها است و خورشد داغدار غم عروج رئیس مذهب شیعه است.
بغض بر گلوی شیعیان چنگ می زند و نبض تاریخ به سختی می زند، دشمنان باز از سر بغض با زهرشان قلب معصوم تو را هدف گرفته اند، تا خشم خدا را برانگیزند.
بیش از هزار سال است که خورشید از چشمان تو تقلید می‌کند و دانشگاه ها به افتخار اسم زیبنده تو نفس می کشند، حوزه های علمیه از روشنای دانش عمیق تو سال های سال است که نفس می کشد و عطر دل انگیز دانشت را در جهان منتشر می کند.
امروز همه در آیینه دل عکس بقیع را می بینند و شاهد ناله های حزن انگیز مردم پشت پنجره های مشبک بقیع هستند، هوای قلب ها تاریک است و بارانی، انگار بوی آتش و دود به مشام می رسد، انگار باز خانه ای در میان شعله های آتش مدینه می سوزد.
